Kancelaria Adwokacka

USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (tekst jednolity) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1.  Ustawa określa:   1)   obszary, obiekty i urządzenia podlegające obowiązkowej ochronie;   2)   zasady tworzenia i funkcjonowania wewnętrznych służb ochrony;   3)   zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia;   4)   wymagane kwalifikacje i uprawnienia pracowników ochrony;   5)   nadzór nad funkcjonowaniem ochrony osób i mienia;   6)   zasady ochrony transportowanej broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego. Art. 2.  Użyte w ustawie określenia oznaczają:   1)   kierownik jednostki - osobę lub organ przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, uprawnionych, zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową, do zarządzania nią; za kierownika jednostki uważa się również likwidatora lub syndyka;   2)   licencja - zezwolenie na wykonywanie zadań związanych z ochroną osób i mienia w zakresie wymaganym ustawą;   3)   obszar podlegający obowiązkowej ochronie - obszar określony przez ministrów, kierowników urzędów centralnych i wojewodów, wydzielony i odpowiednio oznakowany;    3a)  transport podlegający obowiązkowej ochronie - transport broni, amunicji, materiałów wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego, wysyłany z obszarów i obiektów podlegających obowiązkowej ochronie;   4)   ochrona osób - działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa życia, zdrowia i nietykalności osobistej;   5)   ochrona mienia - działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz niedopuszczające do wstępu osób nieuprawnionych na teren chroniony;   6)   pracownik ochrony - osobę posiadającą...

UCHWAŁA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 lipca 2000 r. w sprawie budowania podstaw społeczeństwa informacyjnego w Polsce. (M.P. z dnia 21 lipca 2000 r.) Sejm Rzeczypospolitej Polskiej stwierdza, że obowiązujący system prawny i polityka Rządu nie tworzą dostatecznych warunków, by w pełni wykorzystać możliwości rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Nowoczesne technologie, usługi i zastosowania usług telekomunikacyjnych, teleinformatycznych i multimedialnych mogą być katalizatorem rozwoju gospodarczego, zwiększać konkurencyjność gospodarki, tworzyć nowe miejsca pracy, sprzyjać rozwojowi demokracji, regionów, wspomagać nauczanie, ochronę zdrowia, dostęp do dóbr kultury. Są one również niezbędne dla zachowania gotowości obronnej, bezpieczeństwa państwa i obywateli oraz porządku publicznego. Sejm wzywa Rząd do przedstawienia w trybie pilnym do końca września 2000 r. założeń strategii rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Polsce. Wyraża przy tym przekonanie, że struktura Rządu powinna sprzyjać koordynacji i realizacji zasad tej polityki we wszystkich działach i szczeblach administracji rządowej. W szczególności należy uwzględnić następujące zagadnienia:   1)   zasady powszechnego dostępu i wykorzystania Internetu,   2)   plan rozwoju edukacji informatycznej dzieci i młodzieży,   3)   plan rozwoju edukacji informatycznej osób dorosłych, uwzględniający konieczność zdobywania nowych kwalifikacji w transformującej się gospodarce,   4)   plany i priorytety rozwoju systemów teleinformatycznych w administracji, sprzyjające racjonalizacji wykorzystania środków budżetowych, a także usprawniające kontakty obywatela z urzędem oraz samorządność lokalną,   5)   metodykę rozwoju systemów teleinformatycznych uwzględniających wymagania obronności i bezpieczeństwa państwa,   6)   priorytety rozwoju systemów...